I. Skolioza dziecięca. Pacjent 8 lat przed rozpoczęciem leczenia.
1. Skolioza dziecięca. Pacjent 8 lat. RTG w projekcji AP.
2. Skolioza dziecięca. Pacjent 8 lat. RTG w projekcji bocznej
3/4. Skolioza dziecięca. Pacjent operowany w wieku 9 lat. Zaopatrzony instrumentarium "samorosnącym". Widoczny nadamiar długości pręta pozostawiony w górnym i dolnym odcinku instrumentarium. Nie ma konieczności wydłużania instrumentarium - RTG w projekcji AP.
5. RTG w projekcji bocznej.
6. Ten sam pacjent 2 lata po zabiegu. Widoczne zmniejszenie rezerwy długości pręta. Kręgosłup rośnie, prowadzony jak po szynach. Projekcja AP.
7. Projekcja boczna – ta sama data.
8. Ten sam pacjent 5 lat po zabiegu. Dalszy wzrost. Widoczne nawet wysunięcie pręta w dolnym odcinku. Pacjent oczekuje na ostateczny zabieg stabilizacji ze spondylodezą (czyli usztywnieniem pomiędzy poszczególnymi kręgami). Konieczna będzie wymiana pręta na dłuższy.
9. Projekcja boczna, ta sama data.
II. Skolioza dziecięca. Pacjent 9 lat przed rozpoczęciem leczenia.
1. Skolioza dziecięca. Pacjent w wieku 9 lat. RTG w projekcji bocznej.
2. Skolioza dziecięca. Pacjent w wieku 9 lat. RTG w projekcji AP.
3. Pacjent operowany w wieku 9 lat – jak w poprzednim przypadku. RTG w projekcji AP.
4. Ten sam pacjent, RTG w projekcji bocznej.
5. Ten sam pacjent 5 lat po zabiegu. Widoczne zmniejszenie rezerwy długości pręta – nawet wysunięcie w górnym odcinku.
6. Ta sama data, RTG w projekcji bocznej.
7. Ten sam pacjent po zabiegu ostatecznej stabilizacji i spondylodezy. Usunięto niektóre śruby, w tym dwie w dolnym odcinku, co pozwala na zachowanie dłuższego odcinka ruchomego kręgosłupa. RTG w projekcji AP.
8. Ta sama data, RTG w projekcji bocznej.
